Doubtful Sound

24-11 Doubtful Sound Cruise
Deze ochtend kunnen we wat uitslapen want we worden om 11.00 uur opgehaald voor de Doubtful Sound Cruise.
Het weer lijkt gunstig voor deze tocht; zonnig met enige bewolking, maar droog.
Dit valt niet tegen in dit gebied van regenwoud. Een Nieuw-Zeelander zei ons dat de weersvoorspelling hier zeer eenvoudig is: als de lucht blauw is gaat het regenen, is de lucht bewolkt dan regent het.
De totale duur van de cruise is ongeveer 8 uur en bestaat uit de volgende onderdelen:
- Boottocht over Lake Manapouri
- Bustocht door het regenwoud en over de Wilmot Pas met een onderbreking voor een bezoek aan de waterkrachtcentrale van Manapouri.
- Boottocht in de Doubtful Sound
--
Om precies 11.00 uur worden we opgehaald en naar het startpunt van de cruise gebracht, dit is Pearl Harbour aan het Lake Manapouri (vroeg de ene piloot aan de andere: “Which of them is our target?”)
Om 12 uur vertrekt de boot over het meer. We hebben goede zitplaatsen maar al gauw verlaat ik deze om bovendeks te zijn. Hier is het beste zicht op het schitterende waterlandschap met de vele eilanden, ook al waait de wind je bijkans van boord.
De boot legt aan bij de Wilmot Pas. Hier stappen we in een touringcar die ons door een imposant regenwoud voert. We gaan langs schitterende begroeiing en imposante watervallen. Bomen volop met mos bedekt doen me denken aan de sprekende bomen in de film Lord of the Rings.
Onderweg stoppen we voor een bezichtiging van de Manapouri waterkrachtcentrale.
--
Dit gigantische project is gestart in 1963 en voltooid in 1971 met een uitbreiding in 2002.
Deze lokatie is gekozen vanwege het grote niveau verschil tussen de meren (Lake Manapouri en Lake Te Anau) en de oceaan (hier Abel Tasmanzee).
De krachtcentrale is geheel ondergronds, de grootste van Nieuw Zeeland.
Een technisch hoogstandje van groot formaat. Alleen al door de oplossing van het logistieke probleem om de benodigde materialen en machinerieën in dit afgelegen gebied te krijgen.
De weg door de Wilmot Pas is hiervoor speciaal aangelegd en is per strekkende meter het duurste stuk weg van Nieuw Zeeland.
Ook de milieuaspecten speelden een belangrijke rol en leidden tot grote concessies.
Het water van het meer valt 180 meter door de bergen naar beneden en wordt via inlaatsluizen en lange verticale schachten (pencocks) naar de turbines gevoerd. In de turbines heeft het water een snelheid van 500 kubieke meter per seconde!
Het voert te ver de details hier verder te beschrijven.
Bij het bezoekerscentrum ontving ik interessante informatie met de verwijzing naar hun website: www.meridianenergy.co.nz (doorklikken naar About US – Meridian’s Power Stations – Manapouri)
--
Na dit bezoek werd de tocht door het regenwoud voortgezet naar de Doubtful Sound.
Hier gaan we aan boord van een grote catamaran voor een tocht van zo’n 3 uur in de Sound.
De Doubtful Sound is de diepste van alle fjorden (421 meter) en de lengte van land naar open zee is meer dan 40 km. Het heeft vele vertakkingen. Dit maakt de tocht zeer spectaculair. Je vaart op een brede rotsformatie af die bij benadering uit afzonderlijke rotspartijen blijkt te bestaan. Vervolgens vaar je door de doorgang tussen twee rotsen waarna het beeld zich herhaalt.
In de beschrijvingen wordt gezegd dat de Doubtful Sound vele wisselende stemmingen heeft; helder, blauw en door zon beschenen dan weer mysterieus mistig en donker.
Helder blauw en zon hebben wij deze dag niet meegemaakt, maar ik heb dat niet gemist. Wat wij wel kregen was de mysterieuze stemming, volgens mij de meest geëigende voor dit fjordengebied.
Het zicht varieerde van vrij helder waarbij de kleuren goed te onderscheiden waren tot een zicht waarbij alles alleen in grijstinten te zien was.
Dit laatste was onbeschrijflijk mooi, de donkere zee, de bergen in diverse donkere tinten en daarboven de lucht in diverse grijstinten met daarin de mistflarden.
(ik zei al, onbeschrijflijk).
De boot werd ook nog voor een 5 minuten stil gelegd, de motoren uit. Dit was zo mooi, zo sereen. Je hoorde alleen enkele natuurlijke geluiden en verder de stilte.
De Sound is de verblijfplaats van zeeleeuwen, pinguïns en dolfijnen.
Wij hebben enkele zeeleeuwen kolonies gezien en twee maal een drietal pinguïns.
Zoals eerder gezegd is dit gebied niet heel druk bezocht en daardoor nog een schitterend stiltegebied, hopelijk blijft dit zo.
Het is tegenstrijdig om dit gebied te bezoeken en tevens te wensen dat het ongerept blijft, maar tijdens de tocht voelde ik wel dat ik hier eigenlijk niet behoorde te zijn.
--
Op de terugweg via touringcar door regenwoud en boot op het Manapouri meer kregen we nog een toegift van een mooie avondzon, alsof het allemaal niet op kon.
Jan