Abel Tasman National Park
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Peter en Jenny, Jan en Suzan
17 November 2007 | Nieuw Zeeland, Kaiteriteri
Vrijdag 16-11
Vandaag een Discovery Day geboekt en uitgevoerd in het Abel Tasman gebied.
Dit houdt in: een boottocht door de Abel Tasman Bay en een wandeling door het Abel Tasman National Park.
Overigens, wat men hier "park" noemt heet bij ons al gauw "woud".
De boottocht start om 9.00 uur en de opstapplaats is in de baai recht voor onze camper.
De tocht gaat van Kaiteriteri naar Totaranui en onderweg passeren we vele baaien en eilandjes waarbij onze schipper vele interessante informatie geeft. O.a. dat het Abel Tasman Nat. Park het kleinste nationaal park van NZ is, maar wel het drukst bezochte. Vooral tijdens de kerstdagen komen de Kiwi's, zoals hij zegt, er zelf graag. Lodges en campsites zijn al tot 2010 volgeboekt voor deze periode.
We passeren een klein eiland waar de boot wordt stilgelegd. Aanvankelijk zien we niets, maar dan blijkt hoe goed de schutskleur van zeerobben is. Op diverse rotsen liggen ze plat in de zon. We tellen er wel acht. Een heft zijn kop op en waggelt in de afschuwelijk lelijke zeehondentred naar een lagere rotssteen, wel grappig om te zien.
Vanuit het hoogste punt, Totaranui, keert de boot en zet ons af in de Bark Bay. Van daar begint onze wandeling van 2,5 uur naar de Torrent Bay waar we in de middag opgehaald worden.
De wandeling, in het begin flink stijgend, gaat deels langs de rand van het park, deels door het park.
Het uitzicht over baaien en kreken is formidabel, ook binnen in het woud is het prachtig. Veel lentefris groen met heel veel grote varens en bijzondere vogelgeluiden. Hoe steil en smal de paden ook zijn, overal is te zien dat het goed onderhouden wordt. Waar nodig zijn bruggen aangelegd, zelfs een zeer diep dal overspannende hangbrug.
Na de tocht worden we op tijd opgehaald en vervolgens "voor de deur" weer afgezet. Op de boot heb ik ook nog een Nieuw Zeelandse pet gekocht. De zon in NZ kan behoorlijk fel zijn en mijn haardos is niet meer wat het was. Een hoofdbedekking is dus wel nodig. En het is een pet geworden omdat ik om me heen mannen met hoeden zie die mij spontaan voor een pet doen kiezen.
De 17de trekken we verder naar de westkust, naar Punakaiki.
De westkust die door iedere Nieuw Zeelander wordt aanbevolen als het mooiste deel van NZ. Ook zojuist weer door onze buurman op de camping die ons ook nog enkele nuttige tips gaf voor de komende routes.
En alles tot nu is al zo mooi.Ik ben zeer benieuwd.
Jan
Vandaag een Discovery Day geboekt en uitgevoerd in het Abel Tasman gebied.
Dit houdt in: een boottocht door de Abel Tasman Bay en een wandeling door het Abel Tasman National Park.
Overigens, wat men hier "park" noemt heet bij ons al gauw "woud".
De boottocht start om 9.00 uur en de opstapplaats is in de baai recht voor onze camper.
De tocht gaat van Kaiteriteri naar Totaranui en onderweg passeren we vele baaien en eilandjes waarbij onze schipper vele interessante informatie geeft. O.a. dat het Abel Tasman Nat. Park het kleinste nationaal park van NZ is, maar wel het drukst bezochte. Vooral tijdens de kerstdagen komen de Kiwi's, zoals hij zegt, er zelf graag. Lodges en campsites zijn al tot 2010 volgeboekt voor deze periode.
We passeren een klein eiland waar de boot wordt stilgelegd. Aanvankelijk zien we niets, maar dan blijkt hoe goed de schutskleur van zeerobben is. Op diverse rotsen liggen ze plat in de zon. We tellen er wel acht. Een heft zijn kop op en waggelt in de afschuwelijk lelijke zeehondentred naar een lagere rotssteen, wel grappig om te zien.
Vanuit het hoogste punt, Totaranui, keert de boot en zet ons af in de Bark Bay. Van daar begint onze wandeling van 2,5 uur naar de Torrent Bay waar we in de middag opgehaald worden.
De wandeling, in het begin flink stijgend, gaat deels langs de rand van het park, deels door het park.
Het uitzicht over baaien en kreken is formidabel, ook binnen in het woud is het prachtig. Veel lentefris groen met heel veel grote varens en bijzondere vogelgeluiden. Hoe steil en smal de paden ook zijn, overal is te zien dat het goed onderhouden wordt. Waar nodig zijn bruggen aangelegd, zelfs een zeer diep dal overspannende hangbrug.
Na de tocht worden we op tijd opgehaald en vervolgens "voor de deur" weer afgezet. Op de boot heb ik ook nog een Nieuw Zeelandse pet gekocht. De zon in NZ kan behoorlijk fel zijn en mijn haardos is niet meer wat het was. Een hoofdbedekking is dus wel nodig. En het is een pet geworden omdat ik om me heen mannen met hoeden zie die mij spontaan voor een pet doen kiezen.
De 17de trekken we verder naar de westkust, naar Punakaiki.
De westkust die door iedere Nieuw Zeelander wordt aanbevolen als het mooiste deel van NZ. Ook zojuist weer door onze buurman op de camping die ons ook nog enkele nuttige tips gaf voor de komende routes.
En alles tot nu is al zo mooi.Ik ben zeer benieuwd.
Jan
-
17 November 2007 - 13:26
Manja:
Jeetje, wat een belevenissen! Ik kan het bijna niet bijhouden. Vergeten jullie niet dat jullie nog hele lieve familieleden en vrienden thuis hebben zitten, wel terug komen hoor! Ik heb ook eindelijk vakantie, dus ik ga in de tussentijd maar even naar Mexico..Fijne dag morgen.
Dikke kus, Manja -
17 November 2007 - 15:46
Ralph:
Leuke verhalen en mooie foto's.
Volgende keer graag ook een foto van "Jan met de Pet".
Fijne reis verder.
Ik blijf jullie volgen.
Groeten,
Ralph -
22 November 2007 - 11:50
Daan:
Het blijft een fantastische trip, blijven schrijven en foto's maken !!!!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
