De tocht naar en ons verblijf in Coromandel

6 november 2007 (Het weer is Nederlands: Het regent)
s' Morgens vertrokken vanuit Sandspit via Auckland naar het schiereiland Coromandel. In en rond Auckland druk verkeer, maar wij konden blijven rijden en de tocht richting Coromandel verliep voorspoedig. Aangekomen bij Coromandel Forest Park namen wij de weg door het park van west naar oost. Deze zeer bochtige weg met verradelijke hellingen voert door een prachtig natuurgebied. Onze bestemming voor deze dag, het aan de kust gelegen Pauanui dachten wij vroeg in de middag te bereiken. Helaas kregen wij enige tegenslag. Op een punt midden in het park ver van het bereik van de mobile telefoon liet de camper van Jan en Suzan het afweten. De versnellingsbak gaf de geest en verder rijden bleek onmogelijk. Op het moment reden wij voor en hadden pas na vele kilometers in de gaten dat Jan en Suzan niet meer volgden. De batterijen van de Walky Talky's waren leeg en wij moesten nog nieuwe kopen. Na enige tijd wachten terug naar het punt waar wij elkaar kwijt waren geraakt. Bij aankomst werd afgesproken dat wij naar een punt zouden doorrijden waar weer bereik van de mobile telefoon zou zijn. Dit bleek meer dan 10 kilometer verder. Hier aangekomen werd contact gezocht met de verhuurder van onze campers KEA Campers. Perfect te woord gestaan gaven wij zo goed en kwaad als mogelijk de positie door waar de gestrande camper zich bevond. Vervolgens terug naar Jan en Suzan om verslag uit te brengen. Na ca 45 minuten kwam er hulp opdagen van een garagehouder uit het op ca. 25 km afstand gelegen plaatsje Thames. Reparatie bleek echter terplaatse niet mogelijk, dus de camper werd weggesleept naar Thames in afwachting van verdere aktie van KEA Campers. Afgesproken werd dat wij vast door zouden rijden naar Pauanui en dat verder telefonisch contact zou worden gehouden. In Thames bleek dat KEA Campers gezien het inmiddels latere tijdstip de camper niet eerder dan de volgende dag zou kunnen omruilen. De defecte camper werd door de zeer behulpzame garagehouder naar een plaatselijke camping gesleept, waar Jan en Suzan de nacht moesten doorbrengen. Wij waren inmiddels in Pauanui aangekomen waar tot onze verbazing bleek dat de uitgezochte camping niet meer in gebruik was. Een goed alternatief terplaatse of in de omgeving bleek niet voorhanden waarop wij besloten om terug te rijden naar Thames waar wij ons weer bij Jan en Suzan zouden aansluiten. Suzan bleek na ons telefoontje dat wij die kant op zouden komen supersnel een maaltijd voor ons allen te hebben gemaakt zodat wij na uiteraard een borrel aan tafel konden. De camping bleek prima en het werd zelfs droog.

7 november 2007
Zoals aangegeven door KEA was de trailer met hierop de vervangende camper om 8 uur vertrokken uit Auckland wat naar onze inschatting op meer dan 2 uur rijden ligt. Echter veel eerder dan wij hadden verwacht verscheen om ca.9.15 uur een vrachtwagen met een nieuwe camper. Snel spullen overgeladen en op weg naar Hahei waar inmiddels 2 plaatsen waren gereserveerd op een camping met zeezicht. In Thames werden nog wat bootschappen gedaan en werd in een plaatselijk restaurantje heerlijke koffie gedronken. Het oude goudzoekersplaatsje Thames bleek een gezellig centrum te hebben. Na de koffie opnieuw de bekende weg door het Coromandel Forest genomen op weg naar Hahei. Aangekomen in Hahei bleken de door ons gereserveerde plaatsen op een droomlokatie te liggen. Direkt boven het strand gelegen met een panoramisch uitzicht over een baai met vele eilandjes.
(Kijk op:http//www.haheiholidays.co.nz/) Helaas bewolkt maar gelukkig droog. s'Middags met 1 camper naar het nabij gelegen Hot Water Beach en naar Cathedral Cove. Schitterend allemaal, wat een prachtig land is Nieuw Zeeland. s'Avonds na het eten werden wij bovendien buiten getrakteerd op de mooiste sterrenhemel die wij ooit gezien hebben. Door de schone dampkring is dit een schouwspel waar wij in Europa alleen maar van kunnen dromen. De heldere hemel en de voorspellingen deden ons besluiten om de volgende ochtend te beslissen of wij hier nog een dag zouden blijven. Vol goede moed naar bed. (Overigens is zelfs voor Jenny de klim naar het bed de normaalste zaak van de wereld geworden en het slapen in het 2 x 2 mtr grote bed gaat prima)

8 november 2007
De gordijnen open en ja hoor de zon! Het reeds beschreven uitzicht blijkt bij zonnig weer nog beter en mooier. Besloten wordt om nog een dag in Hahei te blijven. Wij lopen over het strand. De baai eindigt bij een rotspartij waar bomen uitgroeien. Een trapje en een pad omhoog leidt ons een heuvel op met weer een nog mooier uitzicht. De rest van deze dag zien wij als een soort rustdag waar dan verder ook weinig over valt te vertellen.
Peter