Van Lake Waikaremoana naar Napier

11-11-2007
Zondagochtend de gordijntjes open van de campervan, strak blauwe lucht, volop zon en weer schitterend uitzicht, dit keer over Lake Waikaremoana,lekker ontbijten.
We gaan al om 8.00 uur een boottocht maken van plmn. 1 uur over het meer. Er gaat een groep van 14 vrouwen aan boord, zij komen uit Wellington en allemaal “mums”. Zij gaan een 9 uur durende wandeling maken en moeten bij een bepaald punt aan het meer worden afgezet, plmn. 30 min. varen. Jan en Peter dus met 16 vrouwen aan boord en een gekakel van jewelste. Jenny en ik deden flink mee, leuk om met die vrouwen te kletsen en zij wilden van alles over ons en onze reis weten. De tocht terug naar de camp-ground is met z’n vieren een stuk rustiger. Genoten van het schitterende en zeer grote meer, de omliggende bergen, alleen maar groen en nergens een huis te zien tegen al die hellingen. Om 9 uur dus weer aan wal en meteen de kleine camp-shop in om water en fruit te kopen (nee geen wijn). Ook nog koffie gedronken in de winkel en Peter koopt dit keer de hoed, die hij direct opzet (echt kangaroe-leer) na het succes dat hij had met de internetfoto.
TROUWENS—wat een leuke en lieve reacties allemaal op onze reisverslagen en foto’s, leuk om te lezen, we houden het bij (Ralph, krijgt voorlopig geen zelfgemaakte sate’s van mij).
Plusminus 10.00 uur weer in de camper en op weg naar de Art-Deco stad Napier gelegen aan Hawke’s Bay. Het eerste gedeelte na de campground gaat weer over gravelwegen, dwars door de bergen met weer adembenemende uitzichten over o.a. het meer. Volgens de dames uit de boot prachtig, maar nog niets vergeleken bij wat we nog op het Zuidereiland gaan zien
“that’s heaven” . Dit hebben we al van verschillende mensen gehoord, dus we zijn benieuwd.
Onderweg zien we weer van alles, sinaasappelbomen, kaalgeschoren schapen met lammetje’s, golfbanen, varens op stammen waardoor ze op palmbomen lijken (Punga-ferns)
bomen met pluizige rode bloemen (Pohutukawa tree’s) de Nieuw Zeelandse Kerstboom zegt men hier. Na weer geluncht te hebben aan de oevers van een prachtig meer om plm. 15.00 op
de camping nabij Napier aangekomen. Weer prachtige plaatsen met uitzicht over de Pacific Oceaan met turquoois-blauw water.
Napier is in 1932 getroffen door een aardbeving en grotendeels verwoest, daarna weer opgebouwd in Art-Deco stijl. Wij kwamen zondagmiddag om 16.30 in het stadje aan dat zo goed als uitgestorven was, alle winkels dicht. Alleen maar laagbouw, een beetje zoals je dat in Wild-West films ziet, wel aardig maar niet erg interessant. Wel een leuke boulevard langs de oceaan maar ook hier geen mens te zien. Gauw terug naar de camper, waar Jenny en ik
weer voor de warme hap hebben gezorgd en we ons verhaal nog even op internet hebben gezet.
Suus