Aankomst Auckland, door naar Ruakaka

Donderdag 1 november 2007.
Na een 11 uur lange vlucht (met wat turbulentie) van Hong Kong naar Auckland.
Hier om 13.30 N.Z tijd aangekomen. Weer 5 uur uitgelopen op de Nederlandse tijd dus nu 12 uur voor op ons kikkerlandje.
Met een shuttlebus naar ons hotel in Centrum Auckland. Meteen viel al op hoe vriendelijk iedereen hier is en hoe weids en dun bevolkt het land, zelfs de stad met 1,3 milj. inwoners Auckland oogt relaxed. Het is hier nu voorjaar met bloeiende bloesembomen en plm. 22o en zonnig. Nadat de bagage in het hotel is gedropt gaan we de stad bekijken met als hoogtepunt de 328 mtr. hoge skytower met een geweldig uitzicht over de omgeving. Veel baaien met zeilboten en haventjes. Diverse kleine eilandjes voor de kust. Alles even vriendelijk en rustig. Na het eten bijtijds naar bed omdat de nacht in een vliegtuig door-brengen toch niet zo lekker is als een echt bed.
Vrijdag 2 november.
We worden om 9 uur opgehaald bij het hotel en naar Kea,de camper maatschappij, gebracht waar het nodige papierwerk in orde wordt gemaakt en we in onze campers tekst en uitleg krijgen. De campers zijn volledig ingericht en van alle gemakken voorzien. En dan......op reis. Links rijden en de versnellingspook ook links.
Vooral dat laatste is nogal eens lastig. We hebben met Walkie Talkies onderling contact maar ondanks dat is het even wennen. Jan en ik reden voorop en gingen bij een rotonde linksaf. Peter en Jenny zaten wat verder achter ons dan gedacht en gingen rechtdoor. Na Walkie Talkie contact kwam alles toch nog goed en reden we uit pure vreugde? een extra rondje rotonde. Via een prachtige route
met heuvels, vergezichten en regelmatig de zee in zicht reden we richting Noord
naar onze eerste stop nl. het plaatsje
Ruakaka. Eerst gestopt bij de supermarkt
om een voorraadje in te slaan, zodat we er niet elke dag op uit moeten. Daarna
naar de camp-ground met weer een allerhartelijkste ontvangst. Weer de vraag waar komen jullie vandaan, oh Nederland, is het leuk daar? waarop Jan en Peter antwoordden, NEE het is HIER veel leuker. We hebben een prachtige plaats direct aan de baai met mooi uit-
zicht. Volgens ons vind je dit nergens meer in Europa, uniek. Peter en Jenny maken een fles Champgane open om te toasten op het feit dat ze Opa en Oma gaan worden (van harte gefeliciteerd
Esther en Teije) en we drinken dit op
zittend voor onze campers met invallende schemer. Jenny en ik zorgen voor het avondeten terwijl de mannen bekijken hoe
we de volgende dag gaan rijden. Als Peter zich na het eten hardop afvraagt waar hier de vaatwasser zit antwoord ik "op de bank". De hint wordt volgens mij opzettelijk niet begrepen. Weer niet te laat (hopelijk) lekker slapen in onze campers, ben benieuwd.
Suus.